Ο σύγχρονος ρόλος του/της σχολικού ψυχολόγου είναι πολυδιάστατος και αφορά σε ποικίλους τομείς παροχής ψυχολογικών-συμβουλευτικών υπηρεσιών. Οι σχολικοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν με συστηματικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο τους μαθητές και τις μαθήτριες, συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και όλη τη σχολική κοινότητα με στόχο τη βελτίωση της μαθησιακής πορείας, την προαγωγή της συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξης των μαθητών και τη δημιουργία ασφαλούς, υγιούς και υποστηρικτικού κλίματος, που ενισχύει τους δεσμούς ανάμεσα στο σχολείο, την οικογένεια και την κοινότητα.
Οι διαταραχές αυτιστικού φάσματος ανήκουν στις πλέον μελετημένες αναπτυξιακές διαταραχές. Ο αυτισμός περιγράφηκε για πρώτη φορά από το Leo Kanner (1943) και έκτοτε υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη διερεύνησή του. Στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-V-TR) που εκδόθηκε από την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία (American Psychiatric Association-APA, 2022), ο αυτισμός ορίζεται ως μία αναπτυξιακή διαταραχή με:
Ο όρος “μειονοτικό στρες” (Minority Stress) εισήχθη από το Meyer (2003). Το ποια ομάδα ορίζεται ως μειονοτική δεν σχετίζεται με την αριθμητική της αντιπροσώπευση στο γενικό πληθυσμό. Η έννοια αναφέρεται σε κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζονται υποτιμητικά και αποκλείονται από τη δημόσια ζωή και την ισότιμη πρόσβαση σε θέσεις και προνόμια και που, λόγω προκαταλήψεων και διακρίσεων, στερούνται δικαιωμάτων που
άλλες ομάδες απολαμβάνουν. Τα χρόνια υψηλά επίπεδα στρες που αντιμετωπίζουν τα μέλη μειονοτικών ομάδων μπορεί να προκαλέσουν ποικίλες δυσκολίες στη ψυχική τους υγεία.
Η επικοινωνία αποτελεί ένα από τα πιο σύνθετα ζητήματα προς διερεύνηση και ένα από τα δομικά στοιχεία της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων. Επιτυγχάνεται μέσω των κοινωνικών δεξιοτήτων που επιτρέπουν την αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών και εδραιώνουν την κατανόηση. Ως κοινωνική δεξιότητα ορίζεται η διαδικασία κατά την οποία το άτομο εφαρμόζει ένα σύνολο στοχοκατευθυνόμενων, αλληλένδετων και κατά περίπτωση κατάλληλων κοινωνικών συμπεριφορών, που μαθαίνονται και ελέγχονται. Μάλιστα, οι ελλιπείς κοινωνικές δεξιότητες συνδέονται με μία πληθώρα συναισθηματικών και συμπεριφορικών δυσκολιών, που ενυπάρχουν σε διάφορες διαταραχές.
